De arbeidsmarkt

Ons hotel (slechte bedden, knap koud, maar géén kakkerlakken - maar dat terzijde) ligt op de zesde verdieping van een gebouw dat er uitziet of een dronken Piet Mondriaan er mee bezig is geweest. (Wie het verzint om dan het hostel op de zesde verdieping te maken - en de lift werkt natuurlijk niet - geen idee, maar het geeft wel een aardig uitzicht over Cuenca als je eenmaal uitgehijgd bent.
Gisteravond de jeugd van Cuenca op het plein voor ons hostel eens bekeken en die zijn al net zo slecht als die in Nederland. Zomaar de lamp van een kraampje slopen! Schande meneer!
Vanochtend was het wel even anders. Tot mijn verbazing werd het pleintje bevolkt door zo´n 500 Ecuadorianen (alemaal mannen) die elke auto bestormden die er stopte. Soms stapte er iemand in, of twee iemanden. Alle mannen waren gewapend met een tas of rukzak, sommigen hadden ook een zaag of ander gereedschap bij zich.
Na enige minuten observeren zagen wij het licht: het was de arbeidsmarkt! De heren in kwestie waren timmerlui, de auto´s in kwestie waren koppelbazen (de bestuurders dan). Mochten we onvoldoende centjes hebben, dan gaan we er gewoon tussen staan en zeggen tegen iedereen dat we heel goed kunnen timmeren (hebben we tenslotte vroeger niet geoefend met Hamertje Tik?).
Dus, werkloze Nederlanders: wees blij dat je gewoon bij het bureaucratische CWI terecht kan in plaats van met z´n 500´en om half acht ´s ochtends te dringen en te hopen op een baantje voor één dag!

Anyway, we zijn nog steeds niet op weg naar de Galapagos, maar dat kan elk uur veranderen! Tot schildpadsoepse!