Mijnenveger

Even snel een bericht van ons: natuurlijk had onze bus van Uyuni naar Potosi een lekke band en een vergammelde versnellingsbak (maar de chauffeurs hier repareren alles!). En zowaar onze bus van Potosi naar Oruro had géén mankementen. Zou het tij keren????
In Potosi de mijnen bezocht. We hebben het overleefd maar vraag niet hoe. Op 4200 meter door een donkere, stoffige, krappe mijn sjouwen is geen lolletje. Maar we hebben er de mijnwerkers mee gesteund (er werken er 8000 in 400 mijnen, en velken gaan er al na 10 jaar dood. Aanvangsleeftijd als bakkenduwer (volgeladen: 2 ton) is 14 jaar. En een gemiddelde mijnwerker verdient 50 roepies per dag (=5 euro). Alleen de allerrijksten (de managers) halen 1000 dollar per maand. Als de prijs van het zilver een beetje behoorlijk blijft tenminste.
Overigens kunnen wij nu zo bij Al Queda, aangezien we een cursus dynamiet ontploffen hebben gehad. Dynamiet is daar ook gewoon op straat te koop voor nog geen euro per staaf. Slaghoedje er in, lont er aan, aansteken en hard wegrennen :)
En nu zijn we in Oruro, een vreselijke saaie plaats waar we snel weer weg gaan!
Morgen naar Cochabamba, waar volgens de boeken ook niet al te veel te beleven is, maar we vermaken ons wel.
(P.S. Arthur, als we nog iemand de groeten moeten doen, laat het aar weten!)