Waar een wil is....

Gisteren met de ferry van Buenos Aires naar Colonia gevaren. Daar met de bus verder naar Montevideo. Wat nou, Uruguay niet in. Nou ja, bijna niet. Ook hier letten ze op de veiligheid. Dus messen en andere gevaarlijke voorwerpen inchecken en niet mee in je handbagage... Dat kostte een half uurtje extra, nog een keer in de rij bij de incheckbalie. Daarna nog wat stempels in onze paspoorten en andere belangrijke papieren en het was geregeld. Dus ja, Uruguay bestaat nog. En ja, het is open! Na drie uurtjes varen, kwam het in zicht en we gingen de haven binnen. Even wachten met aanleggen en daarna over het autodek voor de bagage. Maar toen het mes nog terug. Bij een balie in de rij. Nog drie mensen voor ons, nog twee, nog één. Yep, aan de beurt. Douane-mannen lopen allemaal weg... mevrouw wil ons niet helpen. Het mes ligt als enige nog op de tafel. Wij hebben het bonnetje. Toch wachten... Uiteindelijk komt de meneer terug. Hè, hè, mes terug. De bus staat klaar, rijden maar...

Montevideo is een stad als vele anderen, met meer contrast tussen arm en rijk. Een paard en wagen rijdt naast een dure Mercedes op dezelfde weg. Verder is het hier best Westers. Veel winkels, veel leuke restaurantjes en terrasjes.
Vandaag hebben we al aardig wat gezien. Morgen bekijken we de andere kant van de stad. Daarna reizen we terug naar Colonia om daar nog een dagje rond te kijken.

Rest ons nog de vraag of we Uruguay nog wel uit kunnen, maar dat zien we eind van de week wel.