De Revolutie & De Grensbewaker

(Eerst het vorige hoofstuk lezen, hè, anders mis je wat :))

Bijzonder gewaardeerde landgenoten.

Zet ze tegen de muur! Al die Uruguayanen! Waarom? We zullen het u vertellen.

Stel, je bent om vijf voor half vier opgestaan om de bus te nemen vanuit een klein, liefelijk oord in de binnenlanden van Argentinië in de richting van Gualeguaychú, op de grens met Uruguay. Zodat we de dag daarna lekker snel in Montevideo zouden zijn.

U leest het goed, zouden zijn...
Het busstation van Gualeguaychú (spreek uit als ´goelegaatsjoe´ maar dan iets anders :)) is gezegend met een uitstekende VVV, alwaar uw uitgeputte en zeker nis meer dan ´si, señor´ Spaans sprekende wereldreizigers des negen uur ´s avonds belandden, teneinde a) eens te kijken hoe we het makkelijkst de grens over konden (gezien onze eerdere ervaringen met Argentijnse grensbewakers) en b) waar het dichtstbijzijnde bed zich bevond.

Nou, u raad het al, wereldreizen gaat nooit van een leien dakje. Het dikke kruis dat onze lieftallige VVV-informatiedame door de brug over de grensrivier met Uruguay zette sprak boekdelen. Pats! Boem! Weg reisplan.
Wat nou geen bus naar Uruguay? Desnoods gaan we lópen naar de grens.
Nou, verzekerde de nog steeds lieftallige VVV-informatiedame ons: Ze britsj iez kloozt! Punt. uit.

Ter plekke konden wij er niet geheel wijs meer uit worden, gezien de aantal reisuren en het gebrek aan voedingswaren achter onze kiezen. Maar één ding was wel duidelijk, van waar we vertrokken waren tot aan waar we die dag waren geëindigd waren de bruggen over de Rio Uruguay afgesloten. U snapt dat we weinig trek hadden om rechtsomkeert te maken en het hele eind terug te rijden om Uruguay binnen te komen. Dus hebben we bersloten maar door te reizen naar Buenos Aires en aldaar de oversteek naar Montevideo te maken, over een paar dagen.
Want nu eerst... de was!

P.S. I Later zijn we er achter gekomen dat het een echt grensconflict betreft, behelzende een heleboel boze Argentijnen en een Uruguayaanse vervuilende papierfabriek, die zijn teringzooi in de rivier loost. U snapt dat wij in dit geval solidair zijn en er wel een paar uur omreizen voor over hebben.

P.S. II Later zijn wij er achter gekomen dat alle problemen die dag zijn veroorzaakt door het ontbreken van twee klompen, geschonken door ene Martijn C. te Rotterdam! Deze hebben ergens op de weg van Corientes naar Mercedes de geest gegeven. Wij hopen dat ze een goede laatste rustplaats hebben gevonden onder een koeienvlaai!

P.S. III De dag werd uiteindelijk toch nog goed toen we in een plaatselijk cafeetje de avond hebben doorgebracht met het aanschouwen van mens-erger-je-biljart en het schenken van rondjes aan de plaatselijke kroegbezoekers, wat onze totale rekening die avond bracht op... wel tien roepies!