Dwars door de Andes

Goh, je bent pas vier minuten onderweg en het gaat al mis. Da´s natuurlijk typisch wereldreizigers eigen. Met een landrover (nou ja, een aftandse Toyota Landcruiser) dwars door de Andes van Chili naar Bolivia is een belevenis die natuurlijk al begint op het moment dfat je instapt. Tot aan de grens gaan we met een minibusje. Een minibusje? Ja, een iniemieniepietepeuterig busje. Zo een die in Nederland direct van de weg wordt gehaald. U kent ze wel.
Na vier minuten sta je bij de douane, want die is direct buiten het dorp (de grens is dan nog een uurtje rijden, maar dat is een ander verhaal).
Dus, je staat aan de grens, draait de chauffeur ineens om en rijdt vier minuten terug het dorp in, naar het kantoor. Baas stapt in, zegt ´ja, ik moet naar Interpol´ (zou ie gezocht worden????), we rijden weer naar de douane, baas stapt uit, en vijf minuten later kunnen we toch ons stempeltje halen. Wat er gebeurd is? Geen flauw idee!
Enfin, verder in onze microbus, een kwartier later staat ie weer stil. Motor oververhit. Hoera! Dit wordt een lange reis... De chauffeur goedhartig een deel van onze drinkwatervoorraad afgestaan om de motor te koelen en waarempel, zeven passerende lama´s later kunnen we weer op pad. Naar de grens, naar Bolivia!
Het grenskantoor aldaar doet niet onder voor de schuur van Boer Harms in Tietjerkstradeel. Een aftandse uitgebrande bus staat er naast als schuilplaats en de dienstdoende grensmeneer verdient volgens ons aardig aan het stempeltje dat ie in ons paspoort zet (a raison van 1500 Chileense roepies p.p.). Maar, dan zijn we ook in Bolivia en gaan we op naar de Andes.
Maar natuurlijk eerst overstappen in onze superdeluxe (:)) Landcruiser, bestuurd door de reïncarnatie van Jackie Icks. Maar: hij keek wel erg netjes naar rechts en links als ie op een vlakte van tig vierkante kilometer een ander spoor kruiste. Er zou eens wat aan kunnen komen...
Ons motto deze drie dagen: als we het overleven hebben we mazzel! (Dat u dit bericht leest betekent dat het goedgekomen is, maar we hebben wel hier en daar een blauwe plek overgehouden!)
We zullen u niet vermoeien met de kou (4300 meter is hoog!), het overheerlijke eten (lekkere koude rijst enzo) en de vermoeienissenn. Het was verder een prachtige reis, met heel veel mooie landschappen en vergezichten, vulkanen, meren, sneeuwtoppen etc etc en heel veel flamingo´s! En dan ben je in Uyuni, Bolivia en zie je allemaal vrouwen met bolhoedjes enzo. Grappig!
En het is hier heerlijk warm!
Hulde aan Sparta van ons en tot schrijfs weer!